مهمترین وظیفه روابط عمومی با دیدگاه علمی، برقراری ارتباط در داخل و خارج از سازمان با مخاطبان انبوه و متفاوت در راستای تسهیل تحقق ماموریت سازمان است.
زمانی یک روابط عمومی" روابط عمومی حرفه‌ای" قلمداد می‌شود که دارای نیروهای انسانی آموزش دیده و متخصص، دارای ساماندهی مناسب تشکیلاتی و مدیریت علمی، دارای نظام سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی، نقشه و برنامه عمل مشخص است و ضمن رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای روابط‌عمومی و احساس مسئولیت در قبال جامعه، پاسخگوی نیازها و انتظارات مخاطبان و شهروندان نیز است و برای نفوذ در افکارعمومی به شکل اصولی با رسانه‌ها ارتباط برقرار می‌کند.
روابط عمومی حرفه‌ای از طریق فعالیت‌های پژوهشی، افکارسنجی و ارتباطات مردمی و اطلاع‌یابی به ایفای نقش در نظام تصمیم‌گیری سازمانی و کمک به تصمیم‌سازی و مشاوره به مدیران می‌پردازد و با ایجاد تعامل دوسویه بین سازمان و مخاطب به پیگری اثربخشی شیوه‌های تعامل با مخاطبان پرداخته و با گرایش به سمت مردم در هیأت وکیل مدافع مردم و دادستان ظاهر می‌شود و به صورت یک نهاد مدنی حامی و پاسدار افکار عمومی است.
روابط عمومی هوشمند است که باید با شناخت افکار عمومی، محیط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه به تعهدات اجتماعی سازمان بیندیشد. به‌عنوان مثال اگر در اثر اجرای یک طرح یا یک اقدام سازمان مشکلاتی به وجود آید و این امر گریبان یک سازمان را بگیرد این روابط عمومی است که در معرض اتهام و پاسخگویی مردم و رسانه‌ها قرار می‌گیرد. البته تنها در ایران نیست که نام روابط عمومی و مسئولیت اجتماعی بهم گره خورده است، بلکه بیش از سی سال است که مسئولیت اجتماعی یکی از وظایف جدید روابط عمومی‌ها در جهان شده است.