بسمه تعالی
فرا رسیدن سی و دومین سالگرد رحلت جانگدار امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و شهادت یاران ایشان در فاجعه قیام خونین 15 خرداد 1342 را به عموم مردم شریف ایران و جامعه دانشگاهی بویژه دانشگاهیان علوم پزشکی بم، تسلیت و تعزیت عرض می کنم.
بدون تردید امام خمینی (ره) با سلوک علمی و عملی خویش میراثی جاودان باقی گذاشت که همچنان سرچشمه پیروزی ها و دستاوردهای گران و افتخارآمیز است. در سی و دومین سالگرد ارتحال معمار کبیر و بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران در حالی به سوگ آن سفر کرده می نشینیم که به واسطه لطف بیکران الهی، رهبری فرزانه و درس آموخته مکتب امام خمینی رضوان الله تعالی علیه سکان هدایت و رهبری ملت آزاده ایران و مسلمانان جهان اسلام را بر عهده گرفته و در پرتو عنایات حضرت ولی عصر ارواحنا له الفدا به منزلگاه سعادت هدایت می نماید.
امام خمینی (ره) هدف ها و آرمان ها و هر آنچه را می بایست ابلاغ کند، گفته بود و در عمل نیزتمام هستیش را برای تحقق همان هدف ها بکار گزفته بود و اینک در آستانه نیمه خرداد 1368 خود را آماده ملاقات عزیزی می کرد که تمام عمرش را برای جلب رضایت او، در مقابل هیچ قدرتی خم نشده و چشمانش جز برای او گریه نکرده بود. سروده های عارفانه اش همه حاکی از درد فراق و بیان عطش لحظه وصال محبوب بود و اینک این لحظه شکوهمند برای او جانکاه و تحمل ناپذیر برای پیروانش فرا می رسید. او خود در وصیت نامه اش نوشته است: با دلی آرام و قلبی مطمئن ، روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص و به جایگاه ابدی سفر می کنم و به دعای خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خدای رحمان و رحیم می خواهم که عذرم را در کوتاهی و قصور بپذیرد .
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.