روز اول ماه رجب ولادت امام محمد باقر(عليه السلام) گرامى باد.
ولادت
امام محمد باقر(عليه السلام) در روز اول رجب سال 57 هجرى در مدينه منوّره ديده به جهان گشود، و بار ديگر خورشيدى در آسمان امامت و ولايت طالع گرديد
نام و كنيه:
نام آن حضرت «محمّد» و كنيه آن بزرگوار «أبا جعفر» بود، و از طرف رسول گرامى اسلام ملقب به «باقر» شده بود، و در بين مردم معروف به «باقر العلوم» گشته بود، به معنى شكافنده علوم، و علت هم آن بود كه در زمان آن حضرت زمينه مساعدى براى نشر علوم و معارف اسلامى پديدار شد كه تا زمان امامت فرزند بزرگوارشان يعنى امام صادق(عليه السلام) امتداد يافت، و بيشتر رواياتى كه در دست است از اين دو امام بزرگوار است، و در زمان ايشان بود كه عده زيادى از محضرشان استفاده كرده و معارف اسلام و علوم آل محمد(صلى الله عليه وآله) را در سر تا سر دنياى اسلام منتشر كردند.
پدر و مادر
پدر بزرگوار امام محمد باقر(عليه السلام) حضرت امام زين العابدين و سيد الساجدين على بن الحسين(عليه السلام)، و مادر مكرمه آن حضرت دختر امام مجتبى(عليه السلام) به نام «ام عبدالله» و از اين جهت آن حضرت از پدر و مادر منتسب به خاندان گرامى رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) بودند.
گوشه اى از فضايل و مناقب آن حضرت
حضرت امام محمّد باقر(عليه السلام) از ميان برادران خويش جانشين پدرش على بن الحسين(عليهما السلام) و وصىّ و امام پس از او بود، و در فضيلت، و دانش، و زهد و بزرگوارى بر همگان برترى داشت. مرحوم مفيد در اين باره مى نويسد: از همه برادران در ميان شيعه و سنّى نامش بلندتر و در قدر و مرتبه بزرگ تر بود، و از هيچ يك از فرزندان امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) آن اندازه از علم دين و آثار و روايات و علوم قرآن و فنون مختلف آشكار نشد كه از آن حضرت به ظهور پيوست، و بازماندگان از صحابه رسول خدا(ص) و بزرگان از تابعان و رؤساى فقهاى مسلمين همگى معالم دين و احكام را از اين بزرگوار روايت كرده اند، و در فضل و دانش سرآمد دانشمندان و ضرب المثل همگان بود، و در وصف علم و دانش او شعرا و نويسندگان اشعارى سروده و قلم فرسايى ها كرده اند.
معاونت تحقیقات و فن آوری دانشگاه علوم پزشکی بم